[V-LIVE] #RM : 17 December, 2019

ได้อะไรจากวีไลฟ์วันนี้บ้างไหมครับ เหมือนว่าวันนี้ผมจะไม่ได้พูดอะไรเจ๋งๆ เลยเนอะ อืม ช่วงนี้ผมเองก็เหมือนจะไม่ได้คิดอะไรมากมายเลยครับ ผมเองก็เคยพูดถึงอดีตและอนาคตอยู่บ่อยๆ คิดกับตัวเองบ่อยๆ ว่า “ตอนนั้นไม่น่าทําแบบนั้นเลยเนอะ” “ต่อไปจะทํายังไงล่ะทีนี้” “ความสุขคืออะไร” ‪“ที่ผ่านมามันคือความสุขใช่ไหม” “เส้นทางที่เลือกเดินมันถูกไหม” “เมื่อวานไม่น่าทําแบบนั้นเลย” เดี๋ยวนี้ผมไม่คิดถึงอะไรพวกนี้เลยครับ ดังนั้นพอมีคนถามถึงเรื่องราวในอดีตผมก็นึกไม่ค่อยออกแล้วครับว่าตอนนั้นรู้สึกยังไง ไม่ใช่ว่าผมปล่อยอดีตให้หายไปเหมือนไม่มีความสําคัญ ‪แต่เป็นเพราะผมตอนนี้ เลือกที่จะอยู่กับปัจจุบันมากกว่าแล้ว เพื่อที่จะทําให้ตัวเองมั่นใจว่าจะสามารถรู้สึกและจดจําช่วงเวลาปัจจุบันได้อย่างแจ่มชัดที่สุด สมมติว่าพูดถึงขนมที่ผมกินอยู่ตอนนี้ ถ้ากินไปเล่นมือถือไป เราก็คงแบบ ฮ่ะๆ คอนเท้นต์ในมือถือตลกจัง ส่วนขนมก็กลายเป็นแค่แป้งกับโกโก้ ‪ผมเคยเห็นจากที่ไหนสักที่ เค้าบอกว่าถ้าลองปิดตาแล้วดื่มโค้กดู โค้กกลับจะมีรสชาติลํ้าลึกขึ้น ขนมนี่ก็เหมือนกัน ลองหลับตาเคี้ยวมันดู ก็จะได้โฟกัส และมันก็จะอร่อยขึ้น เช่นเดียวกัน ผมกําลังเคี้ยว”ปัจจุบัน” เพื่อลิ้มรสมันให้ชัดเจนขึ้น ตอนนี้ผมมีอะไรบ้าง ทําอะไร กับใครอยู่บ้าง ‪ตั้งแต่เกิดมานี้ ผมเคยทําประโยชน์ให้ใครบ้างไหม แล้วกับตัวเองล่ะ ผมทําดีกับตัวเองบ้างหรือยัง ช่วงเวลาปัจจุบันอันลํ้าค่านี้แหละ ณ คํ่าคืนวันที่ 14 ธันวาคมที่จะไม่หวนมาอีกแล้วนี้ ผมคิดว่าผมทําได้ดีแล้ว ความไม่มั่นคงไม่แน่ชัดอย่างที่เคยเป็น ไม่มีอีกแล้วครับ ‪ผมคิดว่าผมทําได้ดี และจะทํามันด้วยวิธีของผมเอง ส่วนเรื่องที่ไม่ถูกใจ ไม่เป็นไปอย่างที่คิด มันก็ต้องประสบพบเจอเป็นธรรมดาของชีวิต เวลาทําอัลบั้มก็เหมือนกัน แม้ว่าเล่าแล้วจะดูดี แต่ก็มีบ้างที่ไม่เป็นอย่างใจ เพลงที่ทําไปแล้วถูกปฏิเสธก็มี ใช้เวลาทั้งวันก็ยังเขียนเนื้อไม่ได้สักท่อน ‪ก็เคย บางทีมันก็เหมือนขยําเวลาทั้งวันที่มี แล้วก็โยนทิ้งลงถังขยะไปเหมือนกันครับ แต่นั่นแหละ ผมเชื่อว่าทุกอย่างมีความหมายในตัว สิ่งที่ผมจะบอกตรงนี้คือ เมื่อปลายทางมันคือการทําให้ตัวเองมีความสุข อดีตและอนาคตจะเป็นยังไง อย่าไปใส่ใจมันมากครับ สนแต่ปัจจุบันที่ทําให้เรามีความสุขพอ‬ สิ้นปีแล้ว จริงๆ ก่อนหน้านี้ไม่นานก็มีสอบเอนทรานซ์ เพื่อนผมก็หางาน เตรียมตัวสอบใบประกาศฯ สําหรับครึ่งปีแรกของปี2020กันแล้ว สําหรับพวกคุณที่มํางานแล้วก็คงกําลังเตรียมเสียภาษีประจําปี เริ่มมีเช็ค ลิสต์แล้วว่าปีหน้าต้องทําอะไรบ้าง ผมเชื่อว่าระหว่างทางนี้ย่อมเหนื่อยหมดแรงกันบ้างเป็นธรรมดา ปีใหม่ เราต่างทําสิ่งเดิมๆ ซํ้าๆ เราพูดสวัสดีปีใหม่, Happy New Year พอเข้าเดือนมีนาเมษาทุกอย่างก็กลับมาวนเวียนเหมือนเดิม ผมในวัย27 ก็ได้เรียนรู้ว่าจริงๆ ในชีวิตคนเราน่ะ ไม่ค่อยได้มีเรื่องดีๆ เกิดขึ้นมากนักหรอกครับ สิ่งที่ทําให้รู้สึกดี นับนิ้วได้เลยครับ ครอบครัว เพื่อน และสําหรับผม อาร์มี่ ดนตรี งานนิทรรศการ งานศิลปะและธรรมชาติที่ผมชอบ มีเท่านี้เองแต่สิ่งที่ไม่ชอบ ไม่อยากทํา ไม่ถูกใจ กลับมีตั้งมากมาย ยกตัวอย่างเช่น ถ้าของที่สั่งไว้มาส่งตอนผมไม่อยู่บ้านขึ้นมาล่ะใครจะรับของให้ ที่บ้านก็ไม่มีใครอยู่ด้วย แค่นี้ก็มีเรื่องให้กังวลตั้งมากมายแล้ว มันก็เหมือนว่าเราถือกุญแจอยู่สักดอก ความรู้สึก “ใช่เลย” เวลาเราไขกุญแจถูกดอกแล้วประตูมันเปิดออก ก็เป็นอย่างนั้นแหละครับ คนที่พร้อมรับความสุข ก็จะคงมีความสุขต่อไป แต่ถ้าลองบอกเขาว่า “คุณนี่เหมือนจะรับมือทุกอย่างได้ดีเลยนะ” “ชีวิตดีจังเลยน้า” ผมว่าไม่มีใครหรอกครับที่รับมือกับทุกอย่างได้ มีความสุขใช้ชีวิตสบายๆ ได้ทุกวัน เขาอาจกําลังกังวลเรื่องพรุ่งนี้ กังวลเรื่องของปีหน้า อาจพึ่งจะถูกทําร้ายให้ใจเจ็บมาเมื่อเดือนก่อน แต่เขาถือกุญแจที่จะไขไปสู่ความสุขอยู่ไงครับ อาจจะไขไปเจอซิตคอมก็ได้ อย่างผมไขไปก็เจอสิ่งที่ปลอบโยนผม Stranger Things, SKY Castle ถึงละคร ซีรี่ส์มันจะจบไป แต่ช่วงเวลาที่ได้ดูมันกึมีความสุขมากเลยน่ะครับ นี่เหมือนจะเป็นส่วนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่ผมได้เรียนรู้ในปีนี้ ผมได้รู้ว่ากุญแจดอกไหนที่ควรจะถูกใช้ไขประตูในใจผม แม้มันจะไม่ใช่เรื่องมหัศจรรย์อะไรแต่เวลาได้เห็นสิ่งรอบตัวอย่างหนังสือศิลปะเล่มนี้ก็คือ ว้าววว ไม่แน่ใจว่าผมเข้าใจมันมากแค่ไหน แต่เคยได้ยินเรื่องStendhal Syndrome* (*โรคตื่นศิลปะ ทําให้อารมณ์แปรปรวนทางด้านจิตใจ กังวล สับสน ตื่นเต้นในการชมศิลปะที่แสนสวยงาม) ไหมฮะ ประมาณนั้นเลย ดังนั้นผมคิดว่าการลองทําอะไรใหม่ๆ ก็น่าจะเป็นสิ่งสําคัญนะครับ ผมไม่แน่ใจว่าตอนนี้คุณอยู่ในช่วงใดของชีวิต ตอนกลาง? อยู่ในกระบวนการเดินหน้า? พึ่งเริ่มต้น หรืออาจจะยังไม่ทันได้เริ่มอะไรเลย ก่อนหน้านี้ผมอ่านจดหมายจากแฟนๆ ก็ได้รู้ว่าหลายคนมีความกังวลมากเลย ผมเองก็เหมือนกันเพลงจะออกมายังไงนะ ผมควรทุ่มเทกับดนตรีแค่ไหน อะไรแบบนี้ก็มีเยอะครับ ก็เหมือนกันแหละครับ จะเป็นใคร จะอยู่ในจุดไหน เราต่างเดินหน้าหาคําตอบของคําถามเหล่านั้น พยายามทําให้จิตวิญญาณของเราแข็งแกร่ง และยังคงกังวลกับเรื่องราวเหล่านั้น ผมขอให้ทุกคนแข็งแรง สุขภาพนั้นสําคัญที่สุดนะครับ ธันวาคมมักมาพร้อมความเหนื่อยล้า และความตื่นเต้นกับสิ่งที่จะเปลี่ยนแปลงหรือเข้ามาในปีใหม่ ผมหวังว่าทุกคนจะสามารถหาสมดุลตรงกลางระหว่างสิ่งที่ควบคุมได้ กับปัจจัยที่เราควบคุมไม่ได้กันนะครับ ขอให้มีแต่ความสงบ และขอให้ทุกอย่างเป็นไปอย่างที่ตั้งใจ สําหรับผม ทุกอย่างที่เป็นไปอย่างใจก็เพราะอาร์มี่ทุกคน ผมรู้สึกขอบคุณกับความรักของอาร์มี่อยู่เสมอ และแม้ผมจะคิดว่า “แม้จะมีวันไหนที่เขาหายไปจากข้างๆ ผม ก็อย่าเศร้านักเลย” ต่อให้เป็นอย่างนั้นก็ไม่เคยขัดขวางความเชื่อของผมที่ว่าทุกนาที ทุกวินาทีของเราช่างมีความหมายและเต็มไปด้วยความสุข สําหรับทุกคนที่ดูอยู่ตอนนี้ ผมขอให้ทุกคนสุขกายสบายใจ มีความสงบสุข และขอให้ปีใหม่นี้ เป็นปีที่ทุกคนได้พบเจอกับกุญแจที่จะไขประตูแห่งความสุข ส่วนตัวผมจะอยู่ ณ ที่ตรงนี้ เป็นเมมเบอร์ของบังทันโซนยอนดันบ้างในบางคราวเป็นRMโซโล่ในบางคราว เป็นคนธรรมดาชื่อคิมนัมจุนในบางคราว จะยังคงตามหาสิ่งที่ผมพอจะทําได้ และคิดว่า ‘ผมจะให้ความช่วยเหลือใครได้บ้างนะ แม้จะแค่คนเดียวก็ตาม’ แทนที่จะคิดว่า ‘ปีหน้าก็คงเหมือนเดิมอีกสินะ’! ผมตั้งใจจะสองสร้างคลื่น ที่จะนําพาความเปลี่ยนแปลงแม้เพียงเล็กๆ ขึ้นมาดูครับ