monosonixx

สงสัยจังว่าทุกคนสบายดีกันไหมน่ะครับ.. แม้ว่าการเขียนข้อความยาวๆ จะค่อยๆ ยากขึ้นสำหรับผม แต่ถ้าไม่เขียนดูบ้างก็เหมือนว่าจะลืมวิธีเขียนทั้งหมดไปเสียอย่างนั้น ก็เลยมาลองเขียนดูหลังหายไปพักหนึ่งครับ แม้ว่าผมจะไม่แน่ใจว่าจะถ่ายทอดสิ่งต่างๆ ที่ผุดขึ้นมาในความคิดออกมาได้มากน้อยแค่ไหน แต่ความคิดที่หวังให้คนที่ผมรัก คนที่รักพวกเราทุกคน สุขภาพดีและมีความสุขให้นานที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้นั้นไม่เคยเปลี่ยนไปแม้สักน้อยเลยครับ ผมก็เช่นกัน ที่ยิ่งตามหาความมั่นคงและความสงบสุขมาเป็นเวลานาน แต่ก็ไม่สามารถกำจัดความคิดที่ว่าผู้คน รวมถึงตัวผมเองด้วย ต่างต้องการดราม่าสักอย่างบ้าง เหมือนดั่งโรคชนิดหนึ่งที่คอยมาเยือนให้เรากังวลทุกครั้งยามที่ทุกสิ่งดูมั่นคงขึ้นแม้สักนิดเลยครับ ผ่านมาเป็นเวลานานแล้ว ตั้งแต่ที่ผมมาที่โซลเมื่อตอนอายุ 17ปี  แต่บางครั้งเมื่อมองย้อนกลับไป ก็รู้สึกแปลกๆ เหมือนกันครับที่ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลย ท้ายที่สุดแล้วผมก็พึ่งอายุ 28ปีเอง และเหมือนกับว่าผมเองก็ต้องการเวลาอีกยาวนานจนบอกกำหนดไม่ได้ เพื่อที่จะเป็นคนที่แข็งแกร่งมั่นคงได้ตามที่ใจหวัง ที่จริงแล้ว ผมกลับมาเริ่มเขียนบันทึกอีกครั้งไม่นานมาน